Euskal gizon gehienek zalantzan jartzen dute maskulinitate tradizionala, baina erdiak baino gehiagok ez du berdintasunezko eredurik praktikan jartzen
- Mutil gazteek, espazio digitaleko berdintasunaren aurkako mezuen eraginez, estereotipo kontserbadoreetarako joera handiagoa erakusten dute
- Emakundek euskal maskulinitateei buruzko “Maskulinitatearen kutxa EAEn” azterlana aurkeztu du
Imanol Pradales Lehendakariak "Euskadin gizonekin eta maskulinitateekin berdintasunaren alde lan egiteko estrategiak" jardunaldia ireki du gaur Gasteizen, Emakundek antolatuta, gizonak berdintasunean sentsibilizatzeko eta inplikatzeko Gizonduz ekimenaren barruan.
Topaketa horretan, 2030 Gizonduz Estrategiaren esparruan datozen urteetan garatuko diren lan-ildoak aurkeztu dira, orain arte egindako ibilbidearen balorazioa egin da eta "Maskulinitatearen kutxa Euskadin. Maskulinitateen eraikuntza, jarrerak eta inpaktua euskal biztanlerian", izenburuko azterlanaren emaitzak aurkeztu dira. Lan hau Emakundek Reina Sofia FAD Juventud fundazioari egindako enkargua da lana.
Azterlan honen ondorio nagusietako bat da EAEko gizonen % 43,2k argi eta garbi arbuiatzen dituela maskulinitate tradizionalaren aginduak eta berdintasunezko ereduak jartzen dituela praktikan, eta soilik % 7k goraipatzen ditu genero-agindu tradizionalak, hau da, "maskulinitatearen kutxaren" barruan kokatzen direnak dira horiek. Gainerakoak, ia erdiak, % 49,8, erdibidean daude, eta agindu tradizionalekin ados ez badaude ere, ez dute maskulinitate berdinzalerik oraktikan jartzen.
"Maskulinitatearen kutxak" genero-estereotipo tradizionalekiko atxikimendu-maila kalkulatzen du. Barruan egoteak esan nahi du gizon batek nolakoa izan behar duen eta nola jokatu behar duen adierazten duten arau tradizional eta matxistetara egokitzea; kanpoan egoteak esan nahi du eredu horiek baztertzea eta maskulinotasunaren ikuspegi malguagoa eta berdintasunezkoagoa hartzea; ertzean egotea erdibideko jarrera bat da, non zenbait agindu zalantzan jartzen diren, baina haiek erabat alde batera utzi gabe.
Azken horien artean daude, besteak beste, honako ideiak: zaurgarritasuna erakusteko debekua, heterosexualitatea arau gisa barneratzea, benetako gizon batek ezin duela laguntza eskatu edo ez dituela erakutsi behar jarrera afeminatuak.
Gazteak berdintasunaren aurkako narratibek eraginda
Adina funtsezko aldagaia da honetan, eta, hain zuzen ere, gizon gazteenek, batez ere 15 eta 19 urte bitartekoek, maskulinotasun tradizionalaren estereotipoekiko joera handiagoa erakusten dute, gizon zaharrenek baino. Maskulinotasun hegemoniko tradizionalarekin lerrokatutako nerabeen ehunekoa % 22,5ekoa da; fenomeno horren arrazoia, besteak beste, ekosistema digitalean berdintasunaren kontrako narratiba misoginoen ugaritzean datza.
Maskulinitatearen eta genero-indarkeriaren arteko harremanari dagokionez, EAEko biztanleen % 80k gizarte-arazo oso larria dela adierazten dute, (gizonen %72,6ak eta emakumeen %88ak). Baina maskulinitatearen kutxaren barruan daudenentzat panorama desberdina da. Talde horretan, gehienek uste dute genero-indarkeria asmakizun ideologikoa dela. Azterlanak euskal gizarte osoa inplikatzen du, eta emakumeen kasuan ondorioztatzen da soilik % 2 dagoela maskulinitate-kutxaren barruan, genero-estereotipoetatik gehiago aldenduz.
Jardunaldian 300 pertsona izan dira, eta "Berdintasunaren aldeko gizonekin eta maskulinitateekin lan egiteko ikuspegiak, estrategiak eta jarraibideak" izeneko mahai bat ere izan da. Bertan parte hartu dute Joni van de Sand MenEngage Allianceko zuzendari orokorrak, Roy Galán idazle eta influencer-ak eta Tryggi Hallgrimsson Europako Kontseiluko berdintasunean adituak.
Honekin batera, Gizonduz 2030 Estrategia eta 18 urte betetzen dituen Gizonduz programaren ebaluazioa aurkeztu dira.
Saioa amaitzeko, Gazteria, Hezkuntza, Indarkeria matxista eta Zainketak, eta Gizonekin eta maskulinitateekin esku hartzea, Ondoezak eta genero-arazoak gizonetan eztabaida-taldeak sortu dira. Bi foroen ekarpenak kontuan hartuko dira 2030 Gizonduz Estrategia ezartzean.
-
-
-
-
-
2025-02-28
¿Qué es eso de la “masculinidad tradicional” o la "masculinidad hegemónica", a las que hacen referencia en la noticia y en el informe realizado a un total de 1252 personas? ¿Quién define lo qué es la “masculinidad”? ¿Cuál es su escala medible, objetiva y universalmente aceptada? ¿Por qué en el informe exponen que creen hay un tercer sexo llamado "otro" aparte de los de mujer y hombre? ¿En qué libro de biología lo han encontrado? Tal y como indican las Leyes de Igualdad, el INE y Eustat la variable sexo es dicotómica, hombre y mujer Por lo tanto, carecería de validez científica y estadística cualquier otro valor que se recoja de la variable sexo, distinto de hombre o mujer.
Indicar además, que el feminismo siempre ha rechazado el concepto de "feminidad", ¿por qué ahora se añade el de "masculinidad"?, que es un término procedente una vez más, de la "anglosfera" y acompañado de todo un cuerpo teórico proveniente de cierta academia y de ciertas asociaciones y de la política.
Por si desconocen quién inventó este controvertido concepto de "masculinidades", les indico que fue una persona investigadora de la Facultad de Educación y Trabajo Social de la Universidad de Sidney, cuyo nombre actual es Raewyn Connell, con esposa (enviudó) y una hija, y que, tras ya pasados sus 40 años y, tal y como lo cuenta en su página web, es “mujer transexual”.
Esta persona niega que la desigualdad entre mujeres y hombres se produzca por razón de sexo, refiriéndose a ello como “esencialismo biológico”. Además, confunde el concepto de género con el real y material de sexo, y lleva criticando y oponiéndose a las ideas de las feministas radicales y lesbianas desde los años 90. No sería un ejemplo al que seguir, ni en su exitoso invento de “masculinidad hegemónica” ni en ninguna de sus otras teorías, porque no defendería los derechos de las mujeres y niñas a las que, según sus estudios, no consideraría como hembras humanas sino como unas “construcciones culturales”.
Todo esto de las “masculinidades” y las actividades asociadas parecería llevarse recursos públicos, que ya no van directos a la defensa y protección de las niñas y de las mujeres, con el añadido de que, además, no han demostrado con evidencias científicas publicadas, que sean útiles para conseguir la igualdad entre mujeres y hombres.
